Оваа година, Гешталт Македонија слави 27 години постоење — 27 години раст, контакт и човечност. Во еден свет што постојано се менува, Гешталт пристапот останува жив потсетник дека вистинската промена започнува од свесноста и присуството. Во овие безмалку 3 децении, низ Гешталт заедницата поминале генерации терапевти, обучувачи и клиенти кои учеле да бидат со себе и со другиот — автентично, со љубопитност и со љубов. По повод овој значаен јубилеј, разговараме со Благица Р.Ван

Што би и одговорил/а на блиска личност ако ти каже: “Морам да сум продуктивна, инаку се чувствувам недоволно.” “Треба да имам кариера и брак на 30, инаку заостанувам.” “Ако не изгледам „совршено“ , се чувствувам помалку од другите.” Ќе си дозволам да претпоставам дека твоите одговори ќе бидат сочувствителни и поддржувачки. „Ти вредиш и кога си човек кој ништо не докажува. И кога не си ги постигнал општествените идеали. Ти вредиш за љубов за тоа што си.“ Природно многу лесно н

Марија сака да живее мирно и среќно. Но, во последните 3 години чувствува забрзано срцебиење и стегање во градите. Постојано е присутен стравот: „Што ако нешто не е во ред со моето срце?“ Прави ехо, екг и сè што е потребно. Иако нема докази за реален здравствен проблем - стравовите продолжуваат: “Што ако ми дале погрешна дијагноза?”, “Што ако ми се случи нешто?” Постојаниот страв за иднината не ѝ дозволува да размислува за ништо друго. (ќе ја довршиме приказната за Марија -

По ненадејниот отказ, Филип се соочува со стрес, стравови, срам, вина и несигурност. Внатрешниот критичар почнува да го обвинува за ситуацијата. Му вели: „Сам си си виновен.Требаше да се потрудиш повеќе” -  тоа кај него создава срам, вина и чувство на безвредност. Понатаму Внатрешниот критичар му вели “Не смееш да ги изразуваш емоциите, ќе изгледаш слаб и неуспешен” . Наместо да заплаче, да се налути или барем да признае дека му е тешко, тој ги потиснува чувствата внатре. Ов

"Не си доволно добра", "доволно убава", "силна", "другите се понапред од тебе" - повторувачки мисли за кои мислиме дека се наши, но всушност… Доаѓаат од глас кој постојано осудува, споредува, критикува и казнува. Како невидливо мерило вградено во нашиот ум - внатрешниот критичар постојано нѝ покажува колку „вредиме“ или поточно, колку не вредиме. Но, често тој глас останува незабележан во маглата од емоции, мисли и симптоми на анксиозноста . Ако се присетам како сум го дожив

“Постојано чувство дека нешто лошо ќе ми се случи”, “Ќе згрешам”, “ Срцебиење, намалена концентрација и живот во грч” - Ова е кратката приказна на анксиозноста , но што се случува “позади сцената” - во мозокот? Анксиозноста е телесна и ментална состојба во која постојано очекуваме дека нешто лошо ќе се случи . Во умот постојано чувствуваме вознемиреност и стравови, додека во телото симптоми како срцебиење или тешко дишење. Од гешталт перспектива, таа не е непријател — туку е

Утрото ми започнува со грутка во градите. Уште пред да ги отворам очите, се појавуваат мислите: „Што ако не успеам?”, “Што ако ми се случи нешто?" Дали ви звучи познато тоа утринско стегање, тој тивок немир? Тој секојдневен страв од бурата која не знаеме кога ќе дојде? Но, што ако во себе го имаме она што нѝ треба за да ја издржиме секоја бура? Нашата способност за само-поддршка во било кое време(невреме) Како што имаме имунитет кој го чува нашето физичко здравје, така имаме

Многу често имаме доживување дека анксиозноста се појавува ненадејно и без предупредување. Како темен облак кој одеднаш н ѐ обвива и н ѐ носи во насока што не ја бираме. Во тие моменти можеме да се чувствуваме како да сме во магла, без јасност и без можност за избор. Но, како и кај облаците, и тука постои нешто подлабоко: зад нив секогаш има сонце. Тоа сонце е нашата свесност – секогаш присутна, иако понекогаш скриена. Кога ќе успееме да останеме во контакт со себе и со она

Многумина ја доживуваат анксиозноста како нешто страшно, како состојба која мора да се искорени или сокрие. Но, ако застанеме и ја погледнеме подлабоко, ќе видиме дека таа е порака од нашиот организам – сигнал дека нешто во нас бара внимание. Анксиозноста не доаѓа случајно. Таа е начин на кој телото и умот нѝ праќаат порака дека некоја наша емоција или потреба останува непрепознаена или потисната. (настаните во текстот не се поврзани со личноста на сликата -туку се измислени

Замисли дека стоиш на раскрсница. Зад тебе е патот на сите твои спомени – радости, болки, загуби, успеси. Пред тебе е патот на иднината –...

Од Гешталт перспектива изворот на анксиозноста се појавува кога личноста ги потиснува своите потреби , а се одржува кога ќе влезе во...